Rozdział: 2 - David?

Obudziłam się rano z dziwnym smakiem na ustach. Czy on mnie wczoraj? Czy William on mnie? O nie! On mnie pocałował. Jak mogłam do tego dopuścić?! No nic.. Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki. Włosy puściłam luźno na ramiona założyłam białą bluzkę, zieloną sukienkę i czarne baleriny. Zrobiłam lekki makijaż i zeszłam na śniadanie. Mamy już nie było. Na stole leżała karteczka wzięłam ją do ręki i zaczęłam czytać:

„Dziękuję za wczorajszy wieczór no i oczywiście za kurtkę – William”

Co?! On tutaj był?! Skąd wie gdzie mieszkam?! – Te pytania krążyły mi w głowie. Wyszłam z domu wściekła, nie jedząc śniadania i poszłam do szkoły. Williama nie było, zdziwiłam się.

- Hej Kochana! – Krzyczała za mną Lily

- Hej! Byłam wczoraj u Ciebie, dzwoniłam i nic! Gdzie byłaś i co robiłaś? – Pytałam poirytowana

- Spokojnie, byłam z takim jednym – Odpowiedziała z szelmowskim uśmiechem

- Jakim jednym? Żartujesz? Martwiłam się

- Ej wyluzuj. Jestem cała i zdrowa – Jak zwykle Lily miała wszystko gdzieś

- To opowiesz mi? – Dogoniłam ją

- Nie ma, o czym mówić. Po prostu fajny i tyle – Udawała zniesmaczoną

- I tyle? Skoro nie chcesz gadać to nie! – Odeszłam wkurzona

Poszłam na drugą lekcje – biologię, na której również siedzę z Williamem.

- Dzień Dobry droga młodzieży! Dziś będziemy rozmawiać o partnerach seksualnych. Panno Jeans? Chciałaby nam Pani coś na ten temat powiedzieć?

- Emm – Zaczęłam się jąkać a w drzwiach pojawił się nagle William

- Przepraszam za spóźnienie, ale byłem u lekarza – Profesor nawet nie zwrócił na niego uwagi tylko machnął ręką

- Czekamy – Ponaglał mnie

- Mam podać cechy charakterystyczne...?

- Potencjalnego partnera, gdybyś była łaskawa. – Zerknęłam na Williama. Niedbale rozsiadł się na krześle, obserwował mnie z satysfakcją i tym swoim pirackim uśmieszkiem.

Położyłam ręce na stole, z nadzieją, że wyglądam spokojniej, niż się czuję.

- Nigdy o tym nie myślałam.

- Więc teraz szybko pomyśl.

- Czy mógłby pan zapytać przede mną kogoś innego? Zniecierpliwiony profesor wskazał na lewo ode mnie.

- William! Twoja kolej

W przeciwieństwie do mnie, odpowiadał ze spokojem i pewnością. Ułożył się tak, że jego tułów był lekko przechylony w moją stronę i nasze kolana dzieliło zaledwie kilka centymetrów.

- Inteligencja, Uroda, Wrażliwość

 - Wrażliwość - powtórzył. - To znaczy?

William zaśmiał się pod nosem.

- U ludzi pociąg fizyczny ma to do siebie, że nigdy nie wiadomo, czy druga osoba go odwzajemnia - powiedział. - Człowiek jest wrażliwy, bo zna ból i krzywdę. - W tym momencie William trącił mnie kolanem.

- No dobrze. Powiedzmy, że jesteś na przyjęciu. W pokoju roi się od przeróżnych dziewcząt. Widzisz blondynki, brunetki, rude, kilka czarnowłosych. Jedne są rozmowne, inne wyglądają na nieśmiałe. Znajdujesz dziewczynę, która odpowiada twoim wymaganiom: atrakcyjną, inteligentną i wrażliwą. Jak dajesz jej do zrozumienia, że jesteś nią zainteresowany? – Zapytał Profesor

- Wybieram ją z tłumu i zagaduję.

- Dobrze. Przejdźmy do sedna. Skąd wiesz, czy jest odważna, czy woli, żebyś to ty wykonał kolejny krok?

- Obserwuję ją - odpowiedział. - Staram się rozgryźć, o, czym myśli i co czuje. Sama mi tego nie zdradzi, więc muszę się jej uważnie przyglądać. Czy się do mnie przybliża? Czy patrzy mi w oczy, a potem odwraca wzrok? Czy zagryza wargi i bawi się, włosami, jak w tej chwili Nora?

Klasa wybuchnęła śmiechem. Opuściłam ręce na kolana.

- Buzia Nory robi się czerwona i ją rozgrzewa, wie, że jest oceniana. Lubi być w centrum uwagi.

Nie! On żartuje – Pomyślałam. On jest walnięty!

Nagle zadzwonił dzwonek. William zablokował mi wyjście ręką. Spojrzałam na niego złowrogo i odeszłam.

- Nora! Nora! – Odwróciłam się i zobaczyłam Lily

- No co tam?

- Jaki on jest sexy – Lily wyglądała na zachwyconą

- Kto? William? Żartujesz? – Pytałam z niedowierzaniem

- No William, William a kto? Te jego czarne oczy, są tak hipnotyzujące.. Można w niej utonąć – Lily się całkowicie rozmarzyła

- Lily! Obudź się! To zwykły bezczelny drań! – Zaczęłam krzyczeć

- Czy drań to nie jest Twój typ? – Zapytała z figlarnym uśmiechem

- Nie mam swojego typu, nie jestem ograniczona

- Pomyśl tylko Nora. Zobacz ile frajdy może być w całowaniu się z nieznajomym?

- Podwieziesz mnie do domu czy mam iść na piechotę? – Zapytałam

- Sory Nora dziś na nogach, nie jadę w Twoją stronę

- Okej. Zdzwonimy się Pa.

Byłam już za bramą szkoły a nagle koło mnie zatrzymał się motor...

_______________________

Hej Kochani! No i jak Wam się podoba 2 rozdział? Piszcie swoją opinię w komentarzach oraz zostawiajcie linki do swoich blogów a na pewno wejdę :)

No i mam sprawę! Napiszcie mi w komentarzach co ile mam dodawać rozdział bo nie wiem :D Co 2-3 dni? W weekend mogę częściej. Napiszcie swoje propozycje. :)

*Jeden malutki moment zaczerpnięty z książki.